Verbeterpunten
“Integraal werken en gebiedsgericht denken, daar kunnen we nog stappen in zetten. Ambtenaren zouden zo weinig mogelijk tijd door moeten brengen achter hun bureau. Uiteindelijk moet er een rapport of een Statenbrief komen, maar een goede ambtenaar proeft eerst de sfeer in de buitenwereld. Kun je het aan de keukentafel uitleggen, dan ben je een eind op weg. Soms moet je net een andere inkleuring durven te geven dan je op een andere locatie deed.”
Dirk Vreugdenhil, fractievoorzitter ChristenUnie
Over de richting die we kiezen twijfelen we niet. Eén overheid, werkend vanuit de inhoudelijke opgaven, dat is de toekomst. Verandering kan wel extra werk opleveren. De organisatiestructuur is bijvoorbeeld flexibeler geworden en dat betekent soms dat je langer moet zoeken naar de verantwoordelijke persoon.
Loyaal aan jezelf
We willen samen genieten van wat we bereikt hebben. Dat betekent ook de rust organiseren. Onze werkdruk organiseren we zelf. We vragen jou een manier te zoeken om je collega’s te laten weten welke bijdrage het beste bij jou past. Wees loyaal aan de organisatie, maar ook loyaal aan jezelf.
Wat wel en wat niet
De komende jaren willen we de ingezette koers stutten. Hoe we kiezen en besluiten nemen heeft onze belangstelling. Leiderschap is gediend met het stellen van prioriteiten: wat doen we wel en niet. Stikstof en COVID, die zijn makkelijk, dan gaan we volle bak. Maar is de gebiedsagenda Arnhem belangrijker dan die van de Achterhoek? Dat gesprek voeren we niet zo snel. We mogen explicieter maken wat een project moet opleveren, wanneer het klaar is. Dat wordt een speerpunt. Daarom hebben we de Programmeertafel geïntroduceerd, waaraan we keuzedilemma’s bespreken.
Aansluiting vinden
En dan is er de relatie met onze partners. De kennis die we in huis hebben kan overdonderend zijn voor kleinere partners. Gemeentes ervaren niet altijd de co-creatie en de samenwerking die wij beloven. Die kloof is groter geworden, de afgelopen vijf jaar, door de verschuiving van sociale taken naar gemeenten. Terwijl wij willen praten over bruggen, energietransitie, stikstof en bouwen, zijn zij hard bezig met wijkteams, met kinderen waar het moeilijk mee gaat, met ouderen die niet worden opgehaald. We willen daarin leren en bijsturen.
“Durf je eigen fantasie of analyse te laten varen, ga voor verificatie. Ook al dreig je even van het pad afgeleid te worden dat je voor ogen had. Kijk eens met een andere blik naar dezelfde data – misschien ontdek je er nieuwe dingen in. We hebben allemaal nog veel te leren.”
Stijn van Wely
“We tasten voorzichtig vooruit in het donker. We pionieren in een lastig speelveld. Als we elkaar de ruimte geven om fouten te maken, dan kan pionieren een feest zijn. Dat wens ik ambtenaren maar ook de politiek toe. Om van elkaars fouten te leren.”
Dirk Vreugdenhil, fractievoorzitter ChristenUnie
Wat zeggen collega’s?
Dorine van Espelo
“Ik heb wel eens het idee dat we soms een vertaalslag missen. Samen optrekken, een integrale aanpak vinden, het klinkt logisch: ‘superleuk, doe maar!’ Het nut wordt gezien en de bereidheid is er. Maar vervolgens blijft het boven de tafel hangen: ‘en nu?’ Ben ik de juiste persoon om het op te pakken, waar trek ik dan lijnen en heel praktisch, heb ik er de tijd voor, want het zijn meestal dingen die erbij komen? Er is zoveel: opgaves, projecten, beleidskaders en uitgangspuntennotities, het kan een puzzel zijn om het hele plaatje te zien. Die omgevingsvisie heb je toch niet de gehele dag open staan op je bureaublad? Met collega’s waar je dagelijks mee zit werk je meestal prettig, en dus moet je bewust nadenken wie je er verder bij kunt betrekken. Als het dan minder urgentie heeft, of wat minder aanhaakpuntjes, dan blijf je soms lang rondzwemmen, zo van wie neemt hier het voortouw, hoe regelen we het. Je zoekt een boei en je weet niet altijd meteen naar wie je moet zwemmen. Gelukkig is iedereen altijd bereid om te helpen, dus meestal kom je bij het antwoord.”
Marieke Kassenberg
“De regie op de bouwopgave is hartstikke complex, met veel obstakels die op elkaar inwerken. Een derde van de woningbouw lukt niet door nieuwe stikstofregels. Ik ben er trots op dat we, met alle partners, toch ruim 9.000 huizen hebben gebouwd. Soms loopt woningbouw ineens op parkeernormen vast – en kunnen wij iets met openbaar vervoer doen. Corporaties zijn vaak huiverig bij innovaties, bijvoorbeeld conceptbouw. Wij rafelen dan voorbeeldprojecten uit elkaar en zoeken het hefboompje waarmee we iets kunnen doen. We leggen verbindingen. Partijen die wel willen maar niet weten hoe – of nog niet durven – helpen we op weg. Als gemeenten te weinig kennis hebben, helpen wij met expertise of het inhuren daarvan. Wij kunnen de doorslag geven, omdat gemeenten risico’s bijna niet meer kunnen dragen. Het samen zoeken van de juiste hefboom op het juiste moment, dat is de lol. Ik merk dat we niet meer zo van ‘oh ja jij bent van wonen en jij van mobiliteit’ zijn. Wel mag er meer ruimte komen voor werken buiten de gebaande paden. Om dingen voor elkaar te krijgen ga ik soms door roeien en ruiten. Er zijn collega’s die daar zuiverder in zijn en het werk naar de regels vormgeven. Het blijft een lopende discussie waar de grenzen liggen.”
“Zorg dat je één organisatie bent, weet wat je rechterhand doet. Zorg ervoor dat je mee kunt veren met de opgaven en dat je goed bent in het beheren van en het sturen vanuit je netwerk. Daar moet elke overheid beter in worden. Daar kunnen we elkaar ook bij helpen. Leren van elkaar.”
Arne van Hout